گزارشگر-
🔺پنج شنبه شب، سال نکوی بابل در بهارش پیدا شد، چرا که اهل فرهنگ در صدر نشستند و به آنچه که شایسته مقام شامخ جامعه فضل و دانش بود به بهانه تجلیل از استاد ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق همشهری اندیشمندمان ارج گذاشته شد . سالن اصلی زنده نوشیروانی ( پایگاه فرهنگ و اندیشه بابل) بسیار زودتر از ساعت رسمی ( ۱۶) آغاز نکوداشت مملو از عاشقان فرهنگ و تاریخ این مرز پرگهر گردید و خیلی زود مدعوین به طبقه فوقانی هدایت شدند و لطیف آنکه کار به اضافه کردن صندلی های سیار رسید! سخنرانان مدعو که خود از شخصیت های برجسته علمی و فرهنگی کشور مان بودند از شکوه مراسم و استقبال بی نظیر بابلی های مهرآفرین شگفت زده شدند. پندار من این است اگر برای این آیبن باشکوه شبیه کنسرت ها و فیلم ها بلیط فروشی می شد باز هم به این گونه استقبال فراوان می گردید!
🔺با سپاس و قدرشناسی از حامیان و بانیان مردمی ، دانشگاهی ، صنعتی و فرهنگی نکوداشت ، گفتنی است در این شب ارزنده و خجسته فرهنگی همه حضار هنگام سخنرانی های کوتاه اما بلیغ و دقیق مثل کلاس درس سرپا گوش بودند تا از عمق جان با تاریخ، زبان، اساطیر و بزرگان سرزمین شان بیشتر آشنا شوند. ادای احترام و تشویق ممتد حضار نسبت به دانشمندان مدعو بویژه دکتر ژاله آموزگار ، استاد ابوالقاسم اسماعیل پور و استاد مهدی فلاح خوشنویس عالی مقام شهرمان انرژی مثبتی بود که چون عطر بهار نارنج جان های شیفته و عاشق وطن را سرمست می کرد.
🔺بدون تردید فرهنگ عامل همبستگی و تحکیم هویت ملی و اجتماعی این کهن سرزمین اهورایی بوده و تکریم بزرگان و دانشمندان که از سرمایه های گرانسنگ میهن می باشند شایسته قدرشناسی و اهتمام همگانی و مردمی است چه آنکه کاربست اندیشه ایران شهری در حکمرانی و آشنایی نسل جوان با دیرینه فرهنگی و تمدنی مقوم هویت ملی و سرزمینی مان خواهد شد.
🔺از درس های مهم این رویداد توصیه موکد استاد ژاله آموزگار به “مهرورزی و مهربانی” به عنوان ویژگی بارز فرهنگی و تربیتی تاریخی ایرانیان و روایت دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور از اهمیت عشق به وطن و نقش آن در فعالیت های فرهنگی و پژوهشی خود و شناساندن ایران بود که شایسته است در جامعه امرورزی ترویج و بازنمایی شود.
✅ایرج نیازآذری/
۲۹ فروردین ۱۴۰۴
- نویسنده : ایرج نیازآذری
