استاد ازغدی بسیار پسندیده است که بعضی از روش‌ها و واژه‌ها را در جامعه باب نکنیم زیرا یکی از آثار بدآموزی ها، برگشت آن به خودمان و خودی‌ها است.
بسمه تعالی ﺷﺄﻧﻪ وله الحمد
استاد ارجمندم جناب آقای ” دکتر رحیم پور ازغدی زید عزه العالی” سلام علیکم
از شما بسیار آموخته ام و در محضرتان درس پس می‌دهم اما در آموزه‌های قرآن کریم نیز آموخته ایم ” و ذکِّر فان الذکری تنفع المؤمنین” مؤمنان به همدیگر تذکر دهند که این به نفع آنان است و از وعاظ منابر نیز شنیده ام که روزی امام علی (ع) به مقداد فرمودند: بالای منبر برو و موعظه ام کن! مقداد متعجب شد و گفت: مقداد، امیرالمؤمنین (ع) را موعظه کند؟!
امام علی (ع) فرمود: بله موعظه ام کن
مقداد گفت: مقداد چه می‌داند که امیر نداند.
امام فرمود: هیچ!
مقداد گفت: پس چه اصراری بر این موعظه است؟
امام فرمود: موعظه الزاما تزریق دانش و افزایش آگاهی نیست بلکه تذکر و یادآوری دانسته‌ها هم هست
آنگاه امام علی (ع) فرمود:
مقداد، حکمتی که در شنیدن است، در دانستن نیست
در محضر استاد ارجمندم رحیم پور هر چه بگویم از باب درس پس دادن است و بهتر است تیتر سخنانم اینگونه باشد که ” استاد، از شما آموخته ام ” و این تیتر هم بی دلیل نیست، چون سالهاست که چه بصورت تخصیصی و چه از طریق رسانه، از محضر شما استاد فرهیخته و دانشمند جامع اندیش در زمینه‌های مختلف بخصوص در آموزه‌های دینی، معرفتی، فلسفی، سیاسی، تفسیر‌ها و تبیین‌ها و تطبیق‌ها کسب فیض کرده و می‌کنم و حقیقتا از شبهه زدایی و ابهام گشایی‌های شما لذت می‌برم و شما را یکی از مصادیق بارز ایفاگران رسالت عمار یاسر در زمانه حاضر دانسته و اگر تعبیر به مجیزگویی نشود، همانگونه که شهید بزرگوار سیدمرتضی آوینی از سوی مقام معظم رهبری ملقب به سیدالشهدای اهل قلم شده است، شما نیز در مقام سخنوری و روشنگری هم در آثار قلمی و هم در وعظ و خطابه برای امثال حقیر، دارای چنین جایگاهی هستید.
من نقش آفرینی‌های شما را که البته رسانه ملی نیز به درستی شما را برگزیده است، در راستای جهاد تبیین استاد شهید مرتضی مطهری تعبیر کرده و کلیدواژه‌های سخنان شما را برای تقویت محتوایی سخنان و نوشته هایم برکت می‌دانم و خلاصه اینکه ارادت ما ارادتی عمیق و دقیق و قدیمی و صمیمی است، مع الوصف حق می‌دهید که ترسیم ذهنی چنین جایگاهی، انتظارات و مطالبات ما را نیز طبق همین قاعده بالا برده و از این منظر با موشکافی و مداقه تخصصی، آن هم در حد اعلای باورها، رصد و تحلیل شوید
جناب استاد رحیم پور ازغدی
در آموزه‌های دینی از پیامبر اعظم (ص) شنیدیم که هدف از بعثت خویش را تکمیل و تمام کردن رسالت مکارم اخلاق اعلام فرمودند و یا تأخیر امام علی (ع) در کشتن عمربن عبدود غول سپاه احزاب در اوج التهاب جنگ خندق، فقط و فقط بخاطر “کظم غیظ” بوده تا در خلوص اعمال آن امام همام خدشه‌ای و لکه‌ای وارد نشود و ما شیعه آن امامی هستیم که حلم را در کنار علم قرار داد تا خدای ناکرده روزی علم حجاب بین ما و خدا نشود
نقل است که در حاشیه جنگ صفین، امام علی (ع) متوجه فحاشی ضداخلاقی دو تن از سپاهیانش علیه معاویه بن ابوسفیان شد، امام این عمل را تقبیح کرده و متذکر شد که ما حق بکارگیری واژه‌های سخیف حتی علیه دشمنان خویش هم نداریم، امام راحل نیز در اوج ستم‌ها و تهاجمات و تجاوزات ارتش بعث به کشورمان، هیچگاه از واژه‌های سخیف و خفیف مثل “صدام یزید” استفاده نکردند و یا جمله معروف شهید مظلوم بهشتی را که قطعا بیاد دارید که حتی ریگان رئیس جمهور وقت امریکا را نیز به هنگام بیان قاطع‌ترین مواضع سیاسی، با عنوان” آقای ریگان” خطاب کرده بودند
جناب استاد
ما از خود حضرتعالی آموختیم که شهید بهشتی مظهر تربیت دینی بود و هرگز واژه‌هایی که تداعی گر توهین و تمسخر و تخریب و فحاشی و هتاکی بوده اند را بکار نبرده است و خود شما گفته اید که شهید بهشتی قاطع بود، اما متکبر نبود
آیا عصبانیت فرهیختگان، منطقی است و اگر چنین است چرا امام علی (ع) در حدیثی تأکید دارند که یازده چیز بد است، اما از یازده کس، بدتر و در ادامه می‌فرمایند: عصبانیت بد است، اما از علما و دانشمندان بدتر!
آیا امام راحل حتی در باره کارتر یا افراد خاصی مانند فهد و برخی شخصیت‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در کشور‌های دیگر از واژه‌های موهن استفاده کرده اند؟
جناب استاد
بی تعارف عرض می‌کنم واژه‌هایی که برای وزیرعلوم دولت متواضع و اخلاق محور سیزدهم بکار برده اید، بشدت غیرحرفه‌ای بوده و علیرغم هم اعتقادی با شما و وارد دانستن ایراد وارده شما بر سبک متعارف و متداول وزارت علوم در حراج داشته‌ها و مکشوفات علمی نخبگان ایرانی به بیگانگان با باب کردن معیار‌های غرب پسند که یقینا تله مرموز علمی برای دریافت رایگان دستاورد‌های بزرگ دانشمندان و محققان کشورمان است، اما عصبانیت شما در بکارگیری آن واژه‌ها برای حقیر و بسیاری از کسانی که شما را از نزدیک می‌شناسند، توجیه پذیر نبوده و نمی‌توانم این همه خشم و غضب شما را باور و هضم کنم مگر امام معصوم (ع) نفرمود: الغضب مفتاح کل شر
اگر اینگونه است، چرا آتش غضب خویش را پیشاپیش خاموش نمی‌کنید تا اینگونه به رسانه‌های غول پیکر استکباری و صهیونیستی و شبکه‌های معاندین و پادو‌های داخلی آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی خوراک نداده و جدول آن‌ها را حل نکرده و در زمین آن‌ها بازی نمی‌کردید؟ آیا بهتر نبود که با آرامش و طمأنینه، با رعایت فرهیختگی خودتان، فقط نقد سازنده می‌کردید و به دام نقد مخرب نمی‌افتادید؟
استاد عزیز
نگاه شما باید نگاهی جمعی به کابینه‌ای باشد که جایگزین دولت‌های یازدهم و دوازدهم با آن سبک مدیریت و واژه‌های غیرمصطلح در قبال مخالفان و منتقدان خودی شده است، یادتان هست که در برهه‌ای طولانی تنها و‌تن‌ها بخاطر نقد‌های منطقی شما و یکی دو عضو دیگر شورا از عملکرد فرهنگی و آموزشی دولت قبلی، جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل نمی‌شد و مشروط به اخراج شما از شورا شده بود؟
آیا یادتان هست که تا چه اندازه از بکارگیری واژه‌های موهن و چاله میدانی رئیس جمهور سابق در جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی شاکی و منتقد بوده اید؟
آیا از شما که همواره مورد ستایش مقام معظم رهبری بوده و هستید، شایسته است که با چنین ادبیات غیرمتعارف و ناصوابی به یکی از وزرایش که صادقانه و البته ناصحیح دیدگاههایش را مطرح می‌کند، اینگونه تاخت و تاز کرده و جنگ حیثیتی راه بیاندازید؟
آیا این مزد کابینه و رئیس جمهور مورد تائید و محبت مقام معظم رهبری و هم اندیشه با اعضای محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی است؟
جناب آقای استاد رحیم پور
الان رئیس جمهور محترم باید چه موضعی بگیرد؟ با شما همراه شود و زیر پای وزیر منتخب خود را خالی کند و یا اینکه علیه اظهارات شما موضع بگیرد؟
توصیه شاگردانه ام به شما استاد عزیز و فرهیخته ام این است که اولا برای همیشه این نگاه غضب آلود را با جراحی عالمانه از رویه فرهیختگی خود برداشته و حذف کنید و ثانیا ضمن حفظ انتقاد، متواضعانه از وزیر علوم دلجویی کنید و نگذارید باور‌های زیبای فرهیختگان و نخبگان جامعه از شما خدشه دار شود.
یادم می‌آید که استاد عزیز جناب قرائتی، پس از اظهاراتی که منجر به اخراج فردی موسوم به آقای دوربینی از جلسه اش شده بود، چندین بار هم از آقای دوربینی و هم از مردم عذرخواهی کرده بود و این تواضع، نه تنها کوچکشان نکرد، بلکه طبق سنت الهی، زمینه ساز عزت بیشتر نیز شده است.
جناب استاد
بسیار پسندیده است که از محضر رهبر فرزانه انقلاب بیشتر بیاموزیم که ایشان اولا همواره مطالبه گر و سردمدار نقد و یا حتی مخالفت با برخی از برنامه‌ها و عملکردهاست، اما با تدقیق در بیانات انتقادی معظم له در ادوار دولت‌ها اعم از هم اندیشها و غیرهم اندیشها، هیچگاه عصبانی نشده و حتی یک واژه غیرعرفی بکار نبرده و رابطه صفر و صدی با هیچکس برقرار نکرده و از این رو الگو و اسوه حسنه زمانه ما در صبوری‌ها و ظرفیت روانی بالای تحمل‌ها است
و ثانیا هرگز حاشیه سازی نکرده و استاندارد‌های مصرحه مربوط به شخصیت حقیقی و نیز جایگاه حقوقی خود را کاملا رعایت می‌کنند و از این رو شاهد زانوی ادب مخالفان و منتقدان در قبال ایشان هستیم.
سعدی می‌گوید:
اندازه نگه دار که اندازه نکوست
هم لایق دشمن است و هم لایق دوست
جناب استاد
بسیار پسندیده است که بعضی از روش‌ها و واژه‌ها را در جامعه باب نکنیم، زیرا یکی از آثار بدآموزی‌ها، برگشت آن به خودمان و یا خودی‌های ماست
در این نوشتار با عنوان یک شاگرد تأکید می‌کنم که بزرگان جامعه و نظام بخصوص فرهیختگانی، چون حضرتعالی، باید مراقبه نفس داشته و بیش از دیگران، به مدیریت زبان خویش اهمیت داده و اعتبار کلامی خویش را برای رسالت‌های بزرگ آینده جهت ابلاغ پیام‌های بزرگ و عبور از چالش‌ها حفظ و حتی تقویت کنید.
نظر به اینکه دشمنان ما در جنگ‌های شناختی، مترصد پیداکردن مصادیق ادعا‌های خود علیه نظام ما هستند، پس پسندیده است که گزک به دستشان ندهیم و مرتکب عمل توجیه ناپذیر نشویم.
در پایان ضمن عذرخواهی از شما، حقیقت عالم گواه است که از نوشتن نامه و پند و اندرز سخت منفعلم که ازخودم خبر دارم سگ داند وپینه دوز که درانبان چیست، اما خداوند عالم می‌فرماید (اتامرون الناس بالبر وتنسون انفسکم) درجسارت کلامی ام، یادآور می‌شوم که اینجانب خودم را سرباز قلم نواز جهاد تبیین می‌دانم و برای کاهش شبهات و فشارها، روشنگری را در رسالت قلم خویش می‌بینم و هیچگونه قصد سوئی به ساحت عزیز بزرگواری، چون حضرتعالی که قطعا یکی از فرماندهان خوشنام جهاد تبیین هستید، نداشته و ندارم.
وجود مبارکت همه خیراست و نیات مقدست همه خیر، خدای متعال خیرات و برکاتش را بیشتر فرماید وله الحمد، والسلام علینا وعلی عباده الصالحین
دکتر هادی ابراهیمی کیاپی شاگرد شما
