حميدرضا گل محمدی تواندشتی، كارشناس و منتقد تئاتر، دبیرکانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران در حاشیه برگزاری بخش ملی تئاتر خیابانی هفتمین اشکواره فرهنگی – هنری حسینی که در شهرستان نور برگزار شد در گفت و گو با پایگاه خبری تحلیلی گزارشگر، با اشاره به آسيب های وارده بر تئاتر گفت: بنام يگانه هنر مند عالم، مستحضر هستيد كه هر مقوله وارداتی معضلات و مشكلاتی را به همراه دارد، تئاتر نيز يك هنر واردتی و سوغات فرنگ است، در عهد ناصرالدين شاه بنا بر دلايلی تئاتر وارد ايران شد، اوايل مختص به دربار و رفته رفته در جامعه نيز رواج پيدا كرد.
وی افزود: تئاتر به عنوان يك هنر وارداتی علاقه‌مندانی را به خود جذب كرده و در عرصه فعاليت های تئاتری كار خود را اغاز كردند.
گل محمدی تصريح كرد: با اين وجود هنرمندانی كه در عرصه تئاتر وارد شدند، بجای اين‌كه از فنون تئاتر جهت اشاعه فرهنگ ايرانی و اسلامی بهره‌مند شوند، فرهنگ غرب در آنها تآثير گذاشت و تئاتری ها علاوه بر فنون تئاتر از فرهنگ غربی ها و خلق و خوی آنها تقليد كردند كه اين حركت به عنوان هجمه فرهنگی از آن زمان برتئاتری ها باقی ماند و هم اكنو ن كه يك صده از عمر تئاتر در ايران می گذرد به همين دليل نتوانسته مخاطب عام را به سوی خود جلب كند.
كارشناس و منتقد تئاتر مازندرانی خاطرنشان كرد: چرا بايد در هرجايی كه تئاتر برپا می شود اكثر مراجعه كنندگان از قشر هنرمندان تئاتر و خانواده های مختص به انها هستند، اين دليلی بر بی اطمينانی مردم به تئاتر است، در شهرستان ها حتی برخی از مردم راضی نمی شوند كه فرزندانشان به فراگيری تئاتر راهی كنند و از آنها در فعاليت های تئاتری ممانعت بعمل می آورند. چونكه در گروه های تئاتری احساس امنيت نمی‌كنند.
دبیر کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران با اشاره به اين مطلب كه مملكت ما نيازمند به نيروهای تئاتری متعهد و متخصص است اظهار كرد: يكی ديگر از آسيب های تئاتر ايرانی كمبود نمايش‌نامه هايی بر اساس باور ها و اعتقادات ايرانی و اسلامی است كه از اين نظر هنرمندان متعهدی كه در عرصه فعاليت حضور دارند بعلت كمبود اين گونه نمايش ها نمی توانند يك نمايش متناسب با جامعه خود بروی صحنه ببرند.
داور مرحله بازبینی بخش ملی تئاتر خیابانی هفتمین اشکواره فرهنگی – هنری حسینی با اشاره به اين مطلب كه در اين راستا مسئولان امر بايد شيوه ای اتخاذ كنند كه نمايش‌نامه هايی كه بر اساس مبنای دينی، قرآنی و ايرانی از سوی هنرمندان متعهد توليد شود ادامه داد: ما می توانيم از قرآن در نمايش‌نامه نويسی به عنوان نغزترين ادبيات و دل انگيزترين ادبيات در عرصه گسترده و حوزه های گوناگون حيات فكری، فرهنگی، علمی، اجتماعی، ادبی و هنری مسلمانان بهره‌مند شويم.
کارشناس تئاتر مازندرانی اظهار کرد: ما می توانيم علاوه بر دانشگاها، حوزه های علميه را كه سرشار از نيرو های متعهد و قلم فرسا است در نمايش‌نامه نويسی بسيج كرده و نسبت به تهيه نمايش‌نامه هايی كه در خدمت فرهنگ عموم مردم ايران باشد اقدامات موثری را به منصه ظهور برسانيم.
دبیر کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران ادامه داد: چهل سال است كه از عمر با بركت انقلاب اسلامی ايران می گذرد و جشنواره های قرآنی بسياری در سرا سر كشور برگزار می شود كه فقط به امر قرائت، تجويد، و حفظ و … پرداخته می شود، در صورتی كه اگر بخش های ديگری متنوع، جوان پسند و بديع به‌عنوان نمايش‌نامه نويسی، قصه گويی و راويان قرآنی و دينی و بهره گيری از شيوه های غنی نمايشی ايرانی در اطلاع رسانی مفاهيم قرآنی وارد عرصه اين جشنواره ها كنيم نيز می توانيم گامی مثبت در جهت يك تئاتر خوب ايرانی و اسلامی برداريم، که نظیر آن را می‌توانیم در بخش تئاتر ملی خیابانی اشکواره فرهنگی-هنری حسینی مشاهده کنیم که گاها نمایش های خوبی با محتو های ذکر شده به اجرا در می‌آید ولی باز باید توجه بیشتری به نگارش این‌گونه نمایش نامه‌ها در چنین رویداد هایی باشیم.
وی با اشاره به این که گاها دیده می شود که برخی از فعالان عرصه نمایش، نمایش نامه هایی را که نویسنده آن نیستند، نام خود را به عنوان نویسنده آن اثر ثبت می‌کنند و متاسفانه مسئولان امور نمایشی در استان و حتی در کشور به آن توجهی ندارند و اجازه اجرا را برای انها صادر می کنند. افزود: كار كارگردانی شناخت جامعه و اجرای نمايش هايی با حال و هوای آن جامعه است، كه متاسفانه مشاهده می شود كه برخی از كارگردانان شهرستانی نمايش‌نامه هايی را از نويسندگان خارجی را در شهرستان ها به‌روی صحنه می برند كه با روحيات مردم آنجا جور در نمی آيد و با عدم استقبال روبرو می شود.
گل محمدی اظهار كرد: يكی از معضلات ديگر بر سر راه عدم بودجه كافی است كه يك كارگردان دست و دلش به اجرای كار ها نمی رود چرا كه بايد يك گروه را رتق و فتق كند ، آيا با يك بودجه اندك می تواند كاری بس عظيم را به روی صحنه ببرد ، زمانی در دولت دهم با توجه به برنامه ريزی های انجام شده و انسجام گروه های تئاتری و تزريق بودجه به اين بخش دغدغه هنرمندان تئاتر كمتر شد اما به گذز زمان تا به اکنون گروه های تئاتری با مشقت و رج فراوان دست به اجراهای تئاتری می‌زنند و یا اینکه کلا دست از کار کشیده اند.
این مدرس تئاتر با اشاره به اين مطلب كه جشنواره های متعدد تئاتری در كشور يكی ديگر از آسيب های تئاتری است افزود: از ديگر اسيب های برسر راه تئاتر اين است كه اكثر هنرمندان تئاتر به فكر اين هستند كه كاری را سریع آماده كرده و در جشنواره های تئاتری شركت كنند، بنابراين از نمايش هايی كه شخصیت های كمتری برخوردار است استفاده می كنند و سعی می كنند كه از دكور ساده و كم هزينه ای برخوردار باشد و خود را در ظرف مدت كوتاهی به جشنواره برسانند، كه اين مسئله باعث می شود كه كيفيت كار ها پائين آمده و پس از چند سال از انقلاب گذشته بطور مثال در مازندران شاهد كار های ضعيفی باشيم.
- وی ادامه داد: اميد است كه با يك افكار سنجی نسبت به آسيب های وارده برتئاتر و عدم رشد آن در جامعه و مردم گريزی از تئاتر به راهكار هايی مناسب جهت رشد و اعتلای تئاتر و آشتی مردم با تئاتر در كشور دست پیدا کنیم.
پایان پیام
